Ostalgie Stammtisch Kempen
Ostalgie ... een begrip ... wie ? wat? hoe?
wij zijn aangesloten bij de
BFOV onder lidnummer 158
Verklaring van ons logo
De Trabant…
Tja , het kon ook een Skoda, Wartburg , Zaporoshez, Polski Fiat, Jawa , Volga, Lada , Zil och weet ik wat nog allemaal zijn, maar het werd een Trabant omdat dat toch wel de meest herkenbare Oostblok auto is, omwille van zijn hoge aaibaarheidsfactor, en niet onbelangrijk … omdat het de enige auto was dat ik met de losse hand kon tekenen.
Hij symboliseert de groep van mensen bij ons die met auto’s ( en ander rollend materiaal) bezig zijn… (toegegeven, de grootste groep onder ons). Zoals we boven al vermeldden… het maakt echt niet uit hoe ie eruit ziet… of ie nu fonkelnieuw glimt , gerestaureerd is , of als werkpaard gebruikt wordt en gebruikssporen heeft.
De handendruk…
Het grootste deel van ons logo en ook wel het belangrijkste, vrienden geven elkaar de HAND, maar ze wil ook een symbolische hand toereiken naar andere clubs, vriendenkringen, verenigingen om samen dingen te ondernemen, ze wil ook de hand tussen het vroegere Oost en West Europa zijn, en voor de puriteinen onder ons… ergens kan je die handendruk ook terug vinden op socialistische vlaggen. Immers om eerlijk te zijn ik heb toen ik even in de kamer naar de vlag van de DDR vakbond (FGDB) keek, daar wel mijn inspiratie opgedaan, dus is zelfs de handdruk nog een symbool dat in de DDR werd gebruikt…
De Lamp…
Kon een Narva lamp zijn, een Tesla … maakt niet uit. Maar deze symboliseert de groep die ook met andere dingen bezig zijn wat met Oost Europa te maken heeft, of je nu DDR muntjes verzamelt, uniformen, miniatuurautootjes, folders, graag naar die streek op reis gaat, … voor die groep staat de lamp in ons logo…
En niet te vergeten….het woord “KEMPEN” in onze naam
We zijn voornamelijk Kempenaars, van de Belgische en Nederlandse Kempen, ons “doelgebied” is zowat van Antwerpen tot Lanaken (de Maaskant) , van Eindhoven tot Mechelen… hier vinden ook voor het grootste deel onze activiteiten plaats… iedereen is bij ons welkom, maar moeten wel weten dat we eigenlijk geen landelijke groep zijn en dus geen ritten in bv. West of Oost Vlaanderen gaan organiseren , of Utrecht ….
We willen onze eigen “schone” stille Kempen als streek promoten, de mooie bezienswaardigheden, de mooie weggetjes, … mooie landschappen daar laten zien…
Zo dat is zo een beetje in een grote notendop wat en wie we zijn, als je nog zin hebt zou ik zeggen kijk rustig rond op ons gezellig rustplaatsje op grote “elektrieken autostrade”… geniet van de fotootjes, alsof je erbij was…
en misschien zien we mekaar live, of vind je via de huidige sociale media zoals Facebook die met Trabanten , DDR, IFA, Oost Europa te maken hebben….
Ostalgie ... een begrip...
Tekst en uitleg hoe wij tot de naam "OSTALGIE" zijn gekomen...
Ostalgie ... het is een een begrip, een woord , dat zowat eind de "90-er" jaren is ontstaan ... zo een kleine 10 jaar na de "Wende". Het werd bij mijn weten voor het eerst vaak gebruikt in de vele "Ostalgieparty's" die rond die tijd in de "Neue Bundesländer" de voormalige DDR werden gehouden. Op die Ostalgieparty's waar vooral de nadruk lag op party, maar ook in typische kledij van de DDR of DDR uniformen ... of delen van uniformen...van bijvoorbeeld de FDJ, (DDR jeugdvereniging), NVA (DDR leger), Volkspolizei, of andere typische DDR uniformen...
Maar het begrip begon meer en meer een begrip te worden dat mensen gingen gebruiken. Het was en is ook een beetje dubbel geladen: aan der ene kant heimwee naar vroeger (niet iedereen was echt "beter" geworden van de "Wende" (veel werkloosheid, beloftes en verwachtingen van de "Wende" die niet uitkwamen, enz...) Aan de andere kant (vooral van Westerse kant bekeken dan, werd het woord "Ostalgie" ook een beetje als "ondankbaar" gezien ... ondankbaarheid van de "Ossi's" tegenover het "Westen".
Nu is ginder in de voormalige DDR eerder het Ostalgiegevoel, een gevoel van heimweh naar hun jonge jaren die ze in de DDR beleefd hebben. En zoals het zo vaak gaat, word ook vaak door een rozigere bril naar het verleden gekeken, en worden de negatieve kanten weer vergeten.Maar velen hebben hun jeugd en jonge jaren in de DDR of kort na de Wende beleefd. Het straatbeeld was getekend met Trabant, Wartburg, en vele andere Oost Europese voertuigen.... Hun leven ginder werd veel geregeld door de Staat, door het bedrijf waar ze in werkten, voor de kinderen werd gezorgd, er was voldoende kinderopvang etc... dingen waar ze nu heel andere dingen voor moeten doen.
Het begrip heeft in de loop der jaren ook een iets andere wending gekregen....
OSTALGIE vanuit ons standpunt....
Hoe zijn wij als vereniging, vriedenkring aan deze naam gekomen?
De Ostalgie Stammtisch Kempen is opgericht in 1999, en was bij ons in België een beetje een reactie binnen toenmalige verenigingswereld die zich met voornamelijk IFA voertuigen bezighield.
Het waren landelijke vereningen, hun focus lag vooral op de voertuigen. Onder de mensen bleef het stereotiepe beeld van de voormalige DDR hangen zoals het hier ons door media en onderwijs werd opgelegd.Namelijk in de DDR zitten de mensen in een soort reusachtige "gevangenis" rijden er met "stinkende milieuvervuilende" Trabanten. En verder raakte de kennis dan ook vaak niet, dan dat er nog een Berlijnse Muur was, en de mensen bespioneerd werden door de STASI.
Aan dit beeld wilden we wat veranderen.... en toen was net de "hype" van de Ostalgieparty's in Oost-Duitsland en was dat deel van onze naam snel gekozen.
Zo is ook één van onze doelstellingen destijds onstaan :
We wilden doormiddel van ons clubtijdschrift ook laten zien dat er meer was in de DDR dan een Trabant, Berlijnse Muur en de Stasi. Men leefde naar ook , net als hier, maar met andere accenten. Zoals elk land zijn geplogendheden heeft, en elk systeem anders werkt.... We lieten de mensen kennis maken ten eerste met een veel breder Skala aan Oost Europese Voertuigen ... ook van merken en modellen die hier nooit op de straat hebben gereden, of bij hoogste uitzondering. Ook bleven we vrij lang de ontwikkelingen van verschillende merken volgen na 1989...
Maar het bleef niet bij auto's alleen ... we lieten ook andere dingen zien ... links en rechts verschillende toeristische items haalden we aan, we vertelden hoe er daadwerkelijk geleefd werd... dat kinderen er ook gewoon naar school gingen, een verenigingsleven hadden, volwassenen moesten gaan werken, eens ziek werden naar de dokter moesten etc.... maar konden dan wel de verschillen met hier toelichten...
Ook belangrijke historische gebeurtenissen lichtten we toe....
En zo mogen we toch wel met fierheid zeggen dat we in die 20 jaar dat we bestaan , bij velen toch het stereotiepe denken over DDR en Oost Europa wat kunnen doorbreken hebben. Verschillende leden zijn dan ook op eigen houtje de streken daar gaan verkennen, en hiervan konden we weer mooie reisverhalen lezen in ons Kempisch Ostalgiejournaal.
Ostalgie was voor ons in de beginfase (ik spreek hier voormezelf als schrijver van deze website, en medeoprichter van de Ostalgie Stammtisch Kempen, eerder een vorm van "exotiek" .... het exotosche van een voor mij nog totaaal onbekende wereld. Een wereld waarin ook veel onbekende produkten voor mij waren, en die toen vrij snel in mijn persoonlijke dagelijkse leven hun intrede deden.
Ik zag na de " val van de Muur" dat vele mensen letterlijk hun geschiedenis, aan de stoeprand zetten bij het grof vuil. Onder het motto, alles moet anders! Ik , en ook verschillende andere mensen die ook al jaren bij ons lid zijn , hadden toen zoiets van : dan gaan wij van het grofvuil aan die stoeprand, hun geschiedenis maar oprapen, en bewaren ... misschien hebben ze er later spijt van dat ze dat gedaan hebben... en zo werd in de loop der jaren een heel deel van de DDRgeschiedenis ook een deel mijn eigen geschiedenis. En werden vele dingen gewoon in het huishouden geïntegreerd .... en na 20 jaar heb je dan zelf soms ook zoiets van waarom bewaar ik het allemaal? Ik zou zeggen kijk maar eens rond op het Internet tegenwoordig ....hoeveel drang er naar oude DDR produkten is ... en dit om de meest uiteenlopende redenen.... En ben ik toch blij dat ik het gewoon in huis heb staan.
Maar we mogen een heel belangrijke andere doelstelling van onze Ostalgie Stammtisch Kempen zeker niet uit het oog verliezen en dat is de "gezelligheid onder elkaar" ,
Het is vooral de bedoeling op een ongedwongen manier, mensen bij elkaar te brengen met de zelfde interesses. Van elkaar te leren en naar elkaar te luisteren.
Het maakt ons niet uit met "wat" je komt, en "hoe" het eruit ziet, het belangrijkste is : JE BENT ER. En daarvoor gaan we!
Ook wij hebben in die 20 jaar wel eens door menig woelig watertje gevaren ... maar het zijn telkens verschillende leden die ons er door hebben geholpen .... en we mogen ook heel erg fier zijn op een club, vriendenkring of hoe je het ook noemen wil, met een heel hoge opkomst van onze leden op onze aktiviteiten...
Ons motto is : hou het simpel, gezellig, betaalbaar ... en vooral GEZELLIG!
